معرفی بیابان های خراسان جنوبی

استان خراسان جنوبی با مساحت 15079717 هکتار حدود 9(نه) درصد از مساحت کشور را به خود اختصاص داده است که مساحتی معادل14562950 هکتار را عرصه های منابع طبیعی تشکیل می دهد. از کل عرصه های طبیعی استان 36 درصد را عرصه های بیابانی و 50 درصد را مراتع کم تراکم بیابانی تشکیل دهد به بیانی دیگر استان خراسان جنوبی با 8725325 هکتار رخساره های بیابانی پس از استان کرمان دومین استان بیابانی کشور می باشد که با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی 58 درصد مساحت استان را شامل می شود. بیابان زایی بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین به عنوان سومین چالش مهم جهانی در قرن 21 محسوب می گردد استان خراسان جنوبی با قرار داشتن بر روی کمربند خشک و نیمه خشک نیمکره شمالی دارای ذخائر منابع آبی بسیار ضعیف و نزولات جوی کم، تبخیر سالیانه بسیار شدید و میزان پوشش گیاهی اندک است. جمعیت رو به افزایش استان و بالا رفتن نیاز غذایی جامعه، مدیریت اصولی و آینده نگری را برای عرصه های منابع طبیعی استان می طلبد تا بتوان در جهت کنترل و مدیریت مناطق بیابانی گامهای موثری را در جهت بهره برداری بهینه برداشت.

پیامدهای بیابان زایی بر منابع طبیعی استان:
از بین رفتن توان زیست محیطی و اقتصادی اراضی
تشدید فرسایش بادی
افزایش ریزگردها و طوفان های گردو غبار
نابودی پوشش گیاهی مراتع و تبدیل این مناطق به اراضی بیابانی
کاهش کیفیت و کمیت آب های سطحی و زیرزمینی
کاهش حاصلخیزی خاک

که در نتیجه تشدید فقر در مناطق خشک و بیابانی افزایش بیکاری و مهاجرت

از کل مساحت استان 4886210 هکتار آن تحت تاثیر فرسایش بادی در 40 منطقه و از این سطح 2135985 هکتار از آن جزء کانون های بحرانی فرسایش بادی در 41 کانون بوده که در تمام شهرستان های استان پراکنده می باشد.
از مجموع سطح عرصه های بیابانی استان سطحی برابر 1772143 هکتار در قالب طرح های مدیریت مناطق بیابانی، مقابله با کانون های بحرانی و مدیریت جنگل های دست کاشت تهیه طرح گردیده است.